Albert Einstein

Wat intelligentie concreet is heeft – net zoals bij energie – nog geen wetenschapper ontdekt. Maar – net zoals bij energie – is intelligentie wél te herkennen en je kunt er zelfs een definitie van geven door die ‘symptomen’ te beschrijven. Een erg aardige is die van de Amerikaanse psycholoog Wechsler uit 1958: Intelligentie is de totaliteit van alle capaciteiten van een individu om doelmatig te handelen, rationeel te denken en doeltreffend om te gaan met de omgeving.

Maar – je hebt gelijk – vaag is die definitie wel.Hoewel intelligentie zo lastig te definiëren en te bestuderen is heeft de wetenschap – zo zijn die geleerden nou eenmaal – tóch geprobeerd zoiets vaags als intelligentie te vangen in een getalswaarde: het Intelligentie Quotiënt, afgekort IQ .

De relativiteitstheorie bedenken is niet niks. Albert Einstein heeft dan ook over een buitengewone intelligentie beschikt. De natuurkundige had echter ook vaak last van enorme depressies; strikt genomen was z’n IQ zó hoog dat het eigenlijk niet meer gezond was. Ook bij Einstein zou er dus in zekere zin sprake kunnen zijn geweest van een geleerde ‘idioot’ die toevallig juist door z’n talenten o.a. in een IQ test hoog scoren kon. Maar veel meer dan een bescheiden keukentafel-theorie is dat niet. Dat hij zo enorm goed was in de exacte – en dus rationele vakken – en problemen had op het andere, irrationele, geestelijke vlak, is echter duidelijk.Ook bij Einstein moet dus sprake zijn geweest van een ongekend talent op het ene gebied ten koste van een ander gebied. Alleen is bij hem het gebied waar hij talent voor had véél en véél groter dan bij de tot nu toe bekende geleerde idioten en is het tekort op die andere andere gebieden juist weer véél kleiner geweest.